Buraya Başlık Yok Yazmam Bir Paradoks Mudur?

Yazıya başlamak ve ilk cümleyi yazmak hep çok zor geliyor. E ama şu an ikinci cümleye geçtik bile. Hop üç oldu. Selam! Biz neyiz? İnsanız. Peki. Bunu ara ara kendime hatırlatmalıyım. Her gün alarm kurmalıyım. Saat dokuza on üç kala aynaya bakıp insanlığımı onaylamalıyım. Çünkü bazen ben sanıyorum ki insan değilim. Hayır hayvan da değilim. Niye hayvan diyeyim ayol kendime zaten. Bitki olayına falan girmiyorum zaten hiç. Yani ne bileyim neyim. Bulamadım ve yaklaşık dört yüz yıldır arıyorum. Doğduğumdan beri mi bu kadar sorguluyorum?

Herkes aynı. HERKES AYNI. Birkaç ilham verici kişilik dışında ( mesela ajdar ) herkes tam anlamıyla aynı. Bir yerde kopmam lazım bu sürüden. Koptuğumda kendi yolumu bulmam lazım. Bir odadayım florasanlı, güzel giyinmişim. Biri soruyor, o biri benim. Kendimi 5 yıl sonra nerede görüyorum? E ben kendimi zaman ve mekandan koparsam da göremiyorum. Sorunumuz o ya kardeşim. Duvara mı konuşuyorum? Aynada gözlerimin içine uzun uzun bakıyorum. İnsan kendi gözlerine baktığında içinden geçenleri okuyamıyorsa, okuduğu azıcık yeri de anlayamıyorsa bu Allah korusun ruh ve sinirlik bir durum mudur? Tövbe ya şaka o kadar da değil iş nereye gitti görüyor musun, yok canım tamam.

Dostlar, insan dönem dönem sorgulamalarını arttırıyor. İşte o dönem dönemlerdeyim. Sancılı bir süreç. Ne yazsam bilmiyorum. Aklımdan bin tane şey geçiyor ama onları o düğümden çözüp kelimelere dökemiyorum. Sonra... Boş geliyor. Çünkü boş belki de. Geç yaşanan ergenlik sancıları. Aman bizdeki de dert mi çünkü be. Kendini bulamıyomuş da bilmem ne de. Burdasın işte.

Bir tanıdığım demişti ki yaşıyor olmak büyük sorumluluk. Birilerinin işkencelerle, açlıktan, donarak, yakılarak, tecavüz edilerek ve daha nice cani şekillerde öldürüldüğü bir dünyada yaşıyor olmak büyük sorumluluk. Zor zamanlardan geçtiğimi düşündüğümde bu sözü aklıma getiriyorum. İnsanın şahsi bunalımından, sorgularından artık her ne idiyse işte o hisli hisli durumlarından çok daha önemli şeyler var diyorum. Onlar için çabalamalı, onlar için yaşamalı. Arada bir iki güzel şey yaşayınca da şükredip yoluna bakmalı. Kadere iman, Allah'ın kullarına verdiği joker hakkı.